Het tweede semester van mijn propedeuse jaar op de academie (februari 2020) stond in het teken van het thema ‘Future now’. Tijdens dit semester was mijn leerdoel om meer te experimenteren zonder van tevoren te weten waar ik aan begon en wat mijn plan was. Ik heb dus veel van mezelf geleerd: dat ik ook interessante dingen kan maken zonder dat ik van tevoren heb uitgestippeld wat en hoe ik het ga doen. Het proces en de experimenten zijn leidend geweest dit semester.
Mijn concept:
Op dit moment is er een onwerkelijke en bijna onrealistische tijd, waar iedereen op de hele wereld mee te maken heeft. De hele situatie zorgt voor stilte, leegte en een gekke sfeer. Er zijn bijna nergens meer mensen te zien op straat, terwijl het weer voor een prachtige dag zorgt. Als je wel iemand tegenkomt voelt het heel akelig en naar en ga je er met een grote bocht omheen. Je weet niet wat voor gevoel je hebt, want als je naar buiten kijkt lijkt alles zo mooi.
Iedereen zit thuis en je kan nergens naar toe. Voor sommige mensen voelt dit als een herinnering naar de oorlog. Er is veel angst, paniek, onduidelijk en onzekerheid. Het is dan ook een bizarre situatie, niet naar school, geen werk, geen winkels open en geen vliegtuigen in de lucht.
Alles is onzeker. Niet alleen voor jou, maar voor iedereen. Niemand weet hoelang deze periode duurt en hoe het allemaal gaat verlopen. Wat zou er gaan veranderen en anders zijn, als deze crisis is afgelopen? De hele situatie zorgt voor angst, onrust en onduidelijkheid.
Ik wil graag mijn gevoel en interpretatie die ik bij deze situatie heb, delen met de rest van de wereld. Veel mensen weten even niet wat ze voelen en wat je moet denken. Onze wereld staat volledig op z’n kop. Dat is net zo ingrijpend als het klinkt.
Daarom hoop ik dat ze bij het zien van mijn werk zich erin kunnen verplaatsen. Weten dat ze niet de enige zijn en begrijpen dat het logisch is dat je je zo voelt. Ik denk dat dat juist in deze tijd heel belangrijk is.
Ik heb ervoor gekozen om kleurrijke beelden te gebruiken in mijn eindwerk, omdat ze meer sprekend zijn en meer emoties tonen. Daarnaast geeft het een bepaalde bevreemding weer, dat te maken heeft mijn concept. Door het gebruik van bijvoorbeeld zwart-wit beelden haal je de emotie eruit en dat past niet bij mijn tone of voice. Daarnaast gaat mijn concept over de realiteit en de echte wereld. De realiteit is niet in zwart-wit, maar in kleur.